Parwowiroza to poważna, często śmiertelna choroba wirusowa, która atakuje zwłaszcza szczenięta i młode psy. Czasem można się spotkać z jej inną nazwą – psi tyfus. To jedna z najgroźniejszych dolegliwości, z jakimi może zmagać się Twój czworonożny przyjaciel, ponieważ charakteryzuje się dużą zaraźliwością.

Chore zwierzę bez leczenia umiera najczęściej w 48-72 godziny od pojawienia się pierwszych objawów, dlatego musisz działać szybko. Śmiertelność jest bardzo wysoka wśród szczeniąt. Piesek najprawdopodobniej nie poradzi sobie sam z chorobą zakaźną, dlatego musisz działać jak najszybciej. Jeśli w Twoim domu właśnie zawitał nowy członek rodziny, sprawdź, jak go ochronić przed parwowirozą.

Czym jest parwowiroza?

Parwowirozę wywołuje psi parwowirus typu 2 (canine parvovirus, CPV-2), który charakteryzuje się bardzo wysoką zaraźliwością ze względu na oporność na czynniki środowiskowe. Zakażenie nim wywołuje ciężkie objawy kliniczne, w tym intensywne problemy żołądkowo-jelitowe. Niestety, wirus jest odporny na wiele środków dezynfekcyjnych, a także zmiany temperatury. W psim kale może przetrwać nawet 6 miesięcy.

Parwowirus atakuje komórki szybko dzielące się, między innymi komórki przewodu pokarmowego, co prowadzi do poważnych problemów żołądkowo-jelitowych. CPV-2 atakuje również komórki wytwarzające białe krwinki (nabłonek krypt jelitowych oraz szpiku kostnego), co osłabia system odpornościowy chorego psa i zwiększa jego podatność na inne infekcje. Przenosi się głównie przez bezpośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami, ich odchodami lub wspólnymi przedmiotami (np. miskami, legowiskami).

Jakie sÄ… objawy parwowirozy?

Najbardziej typowe objawy psiego tyfusu to intensywne problemy żołądkowo-jelitowe – wymioty, biegunka (czasem z krwią), odwodnienie, utrata apetytu i ogólny spadek energii zwierzęcia. Pies nie chce jeść ani pić i nie ma na nic siły. Stan stopniowo się pogarsza. Może pojawić się gorączka. W ostrej postaci sercowej i bez szybkiej interwencji weterynaryjnej wirus prowadzi do śmierci w zaledwie 24 godziny od pierwszych symptomów.

Objawy pojawiają się bardzo szybko – w ciągu 5-12 dni od zarażenia drogą doustną, najczęściej na skutek kontaktu z zakażonym kałem, przez opiekuna lub lekarza weterynarii. Dodatkowy problem powoduje fakt, że parwowiroza często przebiega bezobjawowo u psów dorosłych.

Jak rozpoznać parwowirozę u psa?

Weterynarz stawia diagnozę na podstawie badania klinicznego, objawów sugerujących parwowirozę oraz testów. Aby ją potwierdzić, wykonuje się szybki test płytkowy z kału na obecność antygenów. Ta metoda pozwala uzyskać wynik w zaledwie kilkanaście minut, ale zdarza się, że wychodzi on fałszywie ujemnie na skutek mutacji wirusa. Z tego powodu czasem przeprowadza się dodatkowe badania PCR. Na rezultat trzeba jednak poczekać kilka dni.

Jak zapobiegać parwowirozie?

Szczepionki przeciwko parwowirozie dla szczeniąt są najważniejszym elementem przeciwdziałania chorobie. Pierwsza dawka powinna zostać przyjęta w 6-8 tygodniu życia. Później należy powtórzyć ją jeszcze dwukrotnie, aby pupil wykształcił odporność. W niektórych przypadkach zaleca się doszczepienie dodatkową dawką – u ras wrażliwych na psi tyfus (m.in. labrador retriever, owczarek niemiecki, rottweiler czy doberman), psów fundacyjnych czy schroniskowych.

W trakcie szczepień ochronnych przestrzegaj kwarantanny i unikaj kontaktów z innymi psami, ich odchodami lub zanieczyszczonym obuwiem właściciela, zwłaszcza jeśli w Twojej okolicy występują liczne zachorowania. Parwowiroza atakuje najczęściej latem lub jesienią; wtedy też należy zachować wzmożoną ostrożność. Jeśli w domu są już inne, dorosłe psy, upewnij się, że mają aktualne szczepienia. Dawkę przypominającą należy podać po roku od skończonego pierwszego cyklu szczepień, a kolejne – co 3 lata.

Jak leczyć parwowirozę?

Leczenie parwowirozy polega przede wszystkim na zwalczaniu objawów. Jednym z najbardziej istotnych elementów terapii jest uzupełnienie utraconych na skutek biegunki i wymiotów płynów. Aby szybko uzupełnić poziom glukozy i białek we krwi stosuje się odpowiednio skomponowane dla każdego pacjenta wlewy dożylne.

W przywróceniu organizmu zwierzęcia do stabilnego stanu pomagają również leki przeciwwstrząsowe, przeciwwymiotne, osłonowe na żołądek, antybiotyki o szerokim spektrum działania i witaminy z grupy B. Pupil powinien przebywać pod opieką weterynaryjną do momentu, w którym lekarz oceni stan pacjenta jako stabilny.

Leczenie powinno rozpocząć się natychmiast, gdy pojawią się objawy. Wtedy piesek ma najlepsze rokowania. Kluczowe dla powrotu do zdrowia są pierwsze 4 dni choroby. Podczas intensywnej opieki weterynarz obserwuje, czy nie doszło do powikłań. W razie potrzeby może również podać surowicę odpornościową, zawierającą gotowe przeciwciała.

Szczepienia na parwowirozÄ™ z pakietem PetHelp

Pakiety weterynaryjne PetHelp dają Ci spokój ducha, pokrywając koszty wizyty w razie choroby, badania USG oraz szczepień. Dzięki temu nie zaskoczą Cię nieprzewidziane wydatki. Zobacz, jakie świadczenia są dostępne w poszczególnych wariantach i wybierz ten, który najlepiej odpowiada Twoim potrzebom.

Zespół PETHELP