Gdzie zrealizujesz usługi?
Pakiety PETHELP, w wybranych placówkach weterynaryjnych (lista)
Ubezpieczenie PETHELP+, w dowolnej placówce weterynaryjnej
Profilaktyka przeciwpasożytnicza u psów i kotów obejmuje zarówno ochronę przed pasożytami zewnętrznymi - ektopasożytami oraz pasożytami wewnętrznymi - endopasożytami. Warto pamiętać, że jest to o tyle ważny element profilaktyki, że nie dotyczy jedynie zdrowia zwierząt - dotyczy także zdrowia ludzi, którzy mają kontakt z danym zwierzęciem. Zapobieganie parazytozom to nie tylko podawanie leków - to także sprzątanie psich i kocich odchodów w miejscach publicznych. Pasożyty przenoszą się z kałem dlatego pozostawienie odchodów po swoim pupilu nie jest tylko zburzeniem estetyki - to przede wszystkim zwiększenie ryzyka rozprzestrzenienia pasożytów w środowisku - na ludzi i inne zwierzęta.
Usługa dostępna w pakietach Pethelp. Ceny pakietów od 59 zł/mies. *
Sprawdź
PIES
U psów dorosłych schemat odrobaczenia jest zależny od ilości kontaktu z innymi psami, dzikimi zwierzętami oraz ich odchodami. Schemat ten ustala lekarz weterynarii w oparciu o wywiad środowiskowy i badanie kliniczne. Zazwyczaj odrobacza się psy 4 razy w roku lub wykonuje się badanie kału 4 razy w roku i w oparciu o wynik stosuje się odrobaczenie. Inne schematy są stosowane u szczeniąt, suczek ciężarnych oraz karmiących. U szczeniąt odrobaczenie wykonujemy po 2 tygodniu życia.
KOT
Koty dorosłe wychodzące odrobacza się 4 razy do roku - raz na kwartał lub też w oparciu o badanie kału, które wówczas należy wykonać raz na kwartał. Jeśli będą obecne pasożyty w kale zostaje zastosowany odpowiedni preparat. Inne schematy stosuje się u kociąt, kotek ciężarnych, kotek karmiących lub kotów znajdujących się w warunkach większego ryzyka zarażenia. U kociąt odrobaczenie stosuje się po 2 tygodniu życia.
Koty niewychodzące odrobacza się dwa razy do roku lub w oparciu o badanie kału, które należy wykonać również 2 razy w roku. Jeżeli badanie wykryje pasożyty lekarz zaleci odpowiedni preparat.
Pasożyty są jedną z najczęstszych przyczyn chorób psów i kotów. Można podzielić je na te występujące na skórze, ale i w kanałach słuchowych - ektopasożyty oraz te występujące wewnątrz organizmu - endopazożyty.
Pasożyty wewnętrzne zagrażające psom i kotom to tasiemce (Dipylidium caninum, Echinococcus multilocularis, Taenia spp.), nicienie (Toxocara spp., Dirofilaria immitis, Trichinella spiralis - włośnica, tęgoryjce, włosogłówka), a także pierwotniaki takie jak (Toxoplasma gondi, Giardia intestinalis, Leishmania infantum).
Pasożyty zewnętrzne to najczęściej pchły oraz kleszcze (Ixodes ricinus, Dermacentor reticulatus). Nie są jednak jedynymi występującymi u psów i kotów - świerzb i nużeniec, a także wszy i wszoły można również spotkać u naszych pupili.
Preparaty na pasożyty występują w różnych formach. Te na pasożyty wewnętrzne są dostępne formie tabletek, past lub preparatów podawanych na skórę. Każdy z nich ma różne substancje czynne oraz ma inny okres działania. Dobór preparatu powinien zalecić lekarz weterynarii w oparciu o wywiad środowiskowy i potrzeby zwierzęcia.
W preparatach na ektopasożyty mogą znajdować się substancje działające ogólnie lub miejscowo na skórze. Najbardziej popularne są preparaty do stosowania miejscowego. Zawierają one substancje, które dostają się do gruczołów łojowych i regularnie rozprowadzają preparat paraliżujący pasożyty na skórze zwierzęcia przez okres podany przez producenta. Substancje działające ogólnie wiążą się z białkami krwi i po ukąszeniu pasożyta działają paraliżująco. Mogą być one stosowane w postaci tabletek lub naskórnie. Obecnie na rynku dostępnych jest bardzo dużo preparatów zwalczających pasożyty zewnętrzne z różną kombinacją substancji czynnych oraz czasem działania.
Jest bardzo niewiele sytuacji, w których nie możemy z medycznego punktu widzenia podać środków odrobaczających lub odkleszczowych. Nie powinno się takich środków podawać u zwierząt bardzo młodych - poniżej 2 tygodnia życia lub bardzo ciężkim stanie klinicznym - z niewydolnością wątroby lub nerek. W takich przypadkach decyzję o podaniu preparatu oraz jego dawki podejmuje lekarz weterynarii.
W sytuacji, gdy u naszego pupila występuje nadwrażliwość na substancje zawarte w preparatach należy bezwzględnie odstąpić od stosowania takiego preparatu oraz poinformować o tym lekarza weterynarii. Lekarz dobierze wówczas inne środki, które mogą być zastosowane u pupila by zachować odpowiednią ochronę przeciwpasożytniczą.
U psów występuje mutacja w genie MDR1, która wiąże się z nadwrażliwością na iwermektyne, doramektynę, abameksynę, emodepsyd, milbemycynę, moksydektynę oraz selamektynę. Jest ona powiązana z pewnymi rasami: border collie, owczarek australijski, owczarek szkocki długowłosy, whippet długowłosy. Na obecność tej przypadłości należy wykonać odpowiednie testy genetyczne.
Niedotrzymanie terminów odrobaczenia i profilaktyki przeciwkleszczowej wiąże się z dużym zagrożeniem zdrowia, a w niektórych przypadkach nawet życia zwierząt. Pasożyty są szeroko obecne w środowisku - pozostawione odchody zwierzęce przez właścicieli, odchody zwierząt dzikich, coraz częstsze występowanie kleszczy w rejonie miejskim, kontakt ze zwierzętami bezpańskimi. Nawet mimo ciągłego pilnowania pupila często nie jesteśmy w stanie zareagować na spacerze na czas i zdarzy mu się kontakt z potencjalnie zagrażającym materiałem biologicznym. Koty wychodzące dodatkowo polują na małe gryzonie i ptaki. Podawanie surowego mięsa również wiąże się ze zwiększonym ryzykiem choroby pasożytniczej. Terminowa profilaktyka mimo kontaktu z materiałem zakaźnym zabezpiecza naszego pupila przed rozwinięciem się choroby pasożytniczej.
U psów najbardziej niebezpieczną jednostką chorobową przenoszoną przez kleszcze jest babeszjoza wywoływana przez pierwotniaka Babesia canis. Po dostaniu się do krwi psa, Babesia atakuje czerwone krwinki doprowadzając do ich rozpadu. Zwierzak bardzo szybko pokazuje objawy związane z anemią - szybkie zmęczenie, niechęć do jedzenia i picia, osłabienie, apatia, bladość błon śluzowych, odwodnienie, gorączka. Wraz z postępem choroby pojawiają się poważniejsze objawy - utrata przytomności, zażółcenie błon śluzowych, zmiana barwy moczu na ciemnoczerwoną, deficyty neurologiczne, obrzęk płuc. Choroba ta, nie wyłapana na wczesnym etapie może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. U kotów w naszej strefie klimatycznej nie obserwuje się babeszjozy.
Występowanie endopasożytów w przewodzie pokarmowym wiąże się z postępującą biegunką oraz anemią. Wówczas nasz pupil nie przyswaja we właściwy sposób składników pokarmowych co doprowadza do coraz większego wyniszczenia i w zależności od obecnego pasożyta - rozprzestrzenienia się na pozostałe części organizmu. Zazwyczaj zanim dojdzie do intensywnego zarobaczenia właściciele obserwują obecność robaków w kale i udają się do weterynarza. Warto jednak zapobiec takim okolicznościom i na czas podać pupilowi odpowiednie środki. Pierwotniaki takie jak Giardia nie są widoczne w kale i nie wykryjemy ich za pomocą standardowego badania kału metodą flotacji. Przy podejrzeniu giardiozy należy wykonać specjalne badanie kału na obecność Giardii.
Jeśli u pupila zaobserwujemy objawy takie jak:
W takich okolicznościach należy udać się do lecznicy weterynaryjnej aby skonsultować z lekarzem występujące objawy. Mogą one m.in. świadczyć o zarobaczeniu pupila, postępującej babeszjozie lub też obecności pcheł, nużeńca lub świerzbowca. Lekarz dokona analizy przypadłości oraz zaproponuje badania dodatkowe i leczenie. Wyznaczy też termin podawania środków przeciwpasożytniczych. Przestrzegając terminów profilaktyki jesteśmy w stanie uchronić zwierzęta przed poważnymi jednostkami chorobowymi.
Na profilaktycznej wizycie lekarz weterynarii rozpisze w oparciu o wywiad środowiskowy oraz badanie kliniczne pacjenta kiedy i jak często stosować preparaty na pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne. Będą one zależne od gatunku zwierzęcia, badania kału, wieku pacjenta, stanu zdrowia, rozrodczości (ciąża), trybu życia, użytkowości oraz stosowanej diety. Pies i kot mają różne potrzeby, jak i również stosowanie preparatów profilaktycznych będzie się różniło u kota wychodzącego i niewychodzącego.
Lekarz na wizycie poda odpowiedni preparat i zrobi stosowny wpis do książeczki zdrowia. Zanotuje również termin kolejnego podania preparatu. Poinformuj lekarza jeśli kiedykolwiek wystąpiła reakcja uczuleniowa po podaniu jakiejkolwiek substancji.
*kwota płatności miesięcznej w 12 miesięcznym pakiecie PETHELP.
FAQ
Koszty profilaktyki zależą od wagi pupila. Dawka czynna danej substancji zawsze jest przeliczana na 1 kg masy ciała dlatego im większy zwierzak, tym więcej zapłacimy za preparat. Koszty są zależne również od generacji substancji czynnej i czy w danym preparacie zawarta jest jedna czy też dwie substancje przeciwpasożytnicze. Za profilaktykę przeciwpasożytniczą zapłacimy więc od 15 do 180 zł.
Taka wizyta trwa około 15-20 minut.
Na taką wizytę należy zabrać książeczkę zdrowia pupila by lekarz weterynarii mógł wpisać zastosowany preparat oraz wyznaczyć podanie kolejnego preparatu. Jeśli preferencyjnie stosowanym preparatem u pupila jest preparat na skórę to wówczas nie należy kąpać pupila kilka dni przed taką wizytą i co najmniej tydzień po. Kąpiel wzmaga pracę gruczołów łojowych co wiązałoby się z szybszym usuwaniem substancji czynnej z ich wnętrza i tym samym skróciłoby okres ważności preparatu przeciwpasożytniczego.
Tak, przy obecnym klimacie należy zabezpieczać zwierzęta cały rok. Kleszcze są bardzo dobrze przystosowane do trudnych warunków środowiskowych i dopiero ponad 2 tygodniowe temperatury poniżej -7 st Celsjusza są w stanie zabić larwy i jaja kleszczy. Jeśli nie ma dużych mrozów okres żerowania tych pasożytów rozciąga się również na miesiące zimowe - wtedy kiedy się ich nie spodziewamy. Coraz więcej lekarzy weterynarii raportuje o babeszjozie w miesiącach zimowych. Nie warto ryzykować zdrowia swojego pupila dlatego należy dbać o ochronę przeciwkleszczową przez 12 miesięcy.
Koty, jeśli są wychodzące powinny być zabezpieczone przeciwko kleszczom. Mimo mniejszego zagrożenia zdrowotnego - babeszjoza nie jest groźną chorobą dla kotów - kleszcze przenoszą wiele innych wirusów, bakterii i pierwotniaków oraz żywią się krwią. Mogą stanowić zatem potencjalne zagrożenie dla zdrowia pupila oraz wszystkich domowników - kleszcze łatwo przechodzą z sierści zwierzęcia na ludzi - dlatego bezwzględnie koty powinno się zabezpieczać przeciw kleszczom przez cały rok.
Koty domowe powinno się regularnie odrobaczać. Mimo braku kontaktu z dzikimi zwierzętami oraz innymi zwierzętami domowymi zdarza się, że podajemy kotom surowe mięso, które niesie również ze sobą pewne ryzyko wystąpienia choroby pasożytniczej. Terminy stosowania odpowiednich środków wyznaczy lekarz weterynarii w oparciu o wywiad środowiskowy.
Masz inne pytania?
Wszystkie wymienione usługi są dostępne w pakietach PETHELP.
